29 Gusht-Dita e Shën Gjon Pagëzorit

Shën Gjon  Pagëzori u thirr nga Hyji që të ishte pararendës i i Krishtit. Në mënyrë që të ruante pastërtinë e tij shpirtërore , dhe për të përmirësuar zemërgjerësinë dhe jetën tij e cila ishte jashtëzakonisht virtuoze, ai, i udhëhequr nga Shpirti i Shenjtë  bëri një jetë  vetmitare tejet të vështirë, mes shkretëtirës. Ai ushtroi në mënyrë të  vazhdueshme devotshmërinë e tij ndaj Zotit duke u lutur e duke bërë vepra  pendese,  që nga fëmijëria  e hershme e derisa ai u bë tridhjetë vjeç. Në këtë moshë, ky misionar besnik filloi të kryejë misionin e tij publik  e shërbyes. Veshur me rroba të vjetra e të  grisura, si shenjë  pendese, ai filloi të shpërndajë ndër të gjithë njerëzit mesazhin e pagëzimit e të pendesës, duke njoftuar gjithkënd që çdo kush e ka detyrim  pastrimin shpirtëror, pastrim qe duhet të jetë i vullnetshëm, të dalë nga zemra e të lahet me lotët e keqardhjes së sinqertë. Ai duke bërë ketë   filloi të shpallë Mesinë (Krishtin), i cili  atëherë ishte gati per të ardhur mes tyre. Shën Gjoni u prit nga populli si herald i vërtetë  i Zotit Fuqiplotë, dhe zëri i tij ishte, si të thuash, një buçimë e një trumpete të fuqishme nga Qielli  për të ndihmuar e kujtuar të gjithë njerëzit për të shmangur gjykimin hyjnor  dhe të përgatisnin veten për të korrur përfitimet e mëshirës që po ju ofrohej atyre përmes pagëzimit.  Shën Gjoni pagëzoi edhe Krishtin (i cili nuk kishte nevojë të pagezohej, por kështu do ta njihte Gjoni). Gjoni nuk  e njihte Jezusin  në person, megjithëse ishin të afërm gjaku. Pasi u pagëzua, Jezusi doli menjëherë nga uji dhe  qiejt u hapën.  Gjoni pa Shpiritin e Shenjtë që duke zbritur si një Pëllumb  i Bardhë , qëndroi mbi kryet e tij  e bëri dritë mbi Krishtin e një zë nga qielli tha: "Ky është Biri im i dashur me të cilin unë jam i kënaqur. " (cituar nga Mateu 3-17).

Ndërkohë Tetarku  Herod Antipas, në kundërshtim me të gjitha ligjet hyjnore dhe njerëzore , morri per grua  Herodian, që  ishte gruaja e vëllaut të tij, Filipit, i cili ishte ende gjallë. Shën Gjon Pagëzori me guxim të madh e qortoi Herodin, që rrëmbeu  kunatën, nxitur nga oreksi i syrit dhe epshit seksual. Shën Gjoni e qortoi duke i kujtuar Herodit se ai po shkaktonte skandal me këtë vepër të incestit dhe tradhëtisë bahskëshortore. Herodi u zemërua me kritikën dhe e burgosi  shenjtin. Rreth një viti pas burgimit  të  Shën Gjonit, Herodi  dha një mbrëmje argetuese te tipit ekstravagant për parinë e Galilesë. Saloma, e bija e Herodias, fëmijë e indur nga martesa e saj me Filipin, bashkëshorti i saj i ligjshëm, bëri një  shfaqje vallëzimi dhe kaq shumë i pëlqeu Herodit ky vallëzim sa që ai i premtoi asaj se do t’i jepte çdo gjë ajo do kërkonte . Në këtë moment Saloma  u konsultua me nënën e saj se  çfarë duhej  të kërkonte. Herodia udhëzoi vajzën e saj të kërkojë  vdekjen  e Gjon Pagëzorit dhe e bindi vajzën e re për ta bërë  pjesë të peticionit saj  që koka e të burgosurit duhet të sillej menjëherë pas vdekjes në një pjatë. Kjo kërkesë e çuditshme e trembi edhe  tiranin vetë , por ai  dha urdhër sepse kishte krenari te sëmurë dhe s’e kthente dot premtimin,  dhe  keshtu ai dërgoi një  prej  rojeve te tij për t’i prerë  kokën shenjtit. Po ashtu  ai dha urdhër që t’i sillnin kokën e tij mbi një pjatë dhe t'ia japin atë Salomës,  e cila  ia shërbeu në pjatance nënës së vet.
Shënjtori  Jeronim ka shkruar se  Herodia  ishte bërë si e çmendur, kishte humbur sensin e humanitetit, dhe sa herë kalonte para kokës së Shenjtorit Gjon, e shponte gjuhën e  tij  të shenjtë me një karficë flokësh. Kështu  pra, vdiq pararendësi  i  madh i Shpëtimtarit tonë të bekuar , rreth dy vjet dhe tre muaj pas hyrjes së tij në shërbesën publike , rreth një vit para vdekjes së  Jezu Krishtit.

(Marrë  pjesërisht  nga libri  "Jetët e shenjtorëve"  nga Alban Butler )

Përktheu nga anglishtja në shqip

Merita Bajraktari- McCormack  ©